Al meer dan 20 jaar heb ik met veel passie gewerkt als leider binnen de energietransitie. Het was een avontuur vol grote, complexe veranderingen, waarbij ik programma’s en projecten mocht leiden die echt een verschil maken. Het gevoel dat je bijdraagt aan een betere toekomst – miljoenen huishoudens voorzien van duurzame energie en mensen en organisaties samenbrengen – gaf me ontzettend veel voldoening. Wat me het meest raakte, was het pionieren, de samenwerking met diverse partners en het ontwikkelen van mensen en teams. De resultaten waren tastbaar en impactvol, maar vooral een bevestiging van wat mogelijk is als we samen streven naar verandering.

Toen ik op mijn 36e moeder werd van mijn dochter, veranderde mijn perspectief. Ik voelde de drang om niet alleen betekenisvol werk te doen, maar ook een voorbeeld te zijn voor haar: laten zien dat het mogelijk is om je talenten in te zetten op een manier die er écht toe doet. Ik begon mijn eigen stijl van leiderschap beter te begrijpen.

In de traditioneel technische en resultaatgerichte omgeving waarin ik werkte, volgde ik vaak een ander pad. Mijn manier van leidinggeven was intuïtief, verbindend en gebaseerd op samenwerking, empathie en zelfs kwetsbaarheid. Wat me opviel, was dat deze eigenschappen soms ongebruikelijk waren in die omgeving, waar structuur, optimalisatie en resultaatdominantie vaak de boventoon voerden. Toch zag ik keer op keer dat juist mijn aanpak het verschil maakte. Hoe meer ik vanuit mijn kern werkte, hoe beter de resultaten.

Langzaam groeide mijn overtuiging: om echte maatschappelijke verandering te realiseren en complexiteit te doorbreken, is een ander soort leiderschap nodig. Leiderschap dat ruimte biedt aan intuïtie, empathie en verbinding – kwaliteiten die vaak als feminien worden bestempeld, maar die cruciaal zijn voor balans en impact.